کد مطلب:1058 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:33

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا انسان بايد در پي رشد و تكامل باشد؟

تركيب انسان و استعدادهاي او با هدف رشد تناسب دارد ؛ زيرا انسان استعدادهايي دارد بيش از استعداد لازم براي نيل به هدف رفاه و برخورداري مادّي . انسان ، از فكر و عقل و وجدان و آزادي و . . . برخوردار است و اين استعدادها اگر در جهت هدفي درست و بالاتر از رفاه و برخورداري مادّي به كار گرفته نشوند خود ، مشكل زا خواهند بود و حتّي رفاه و آرامش ظاهري انسان و جامعه انساني را بر هم خواهند زد .
فكر انسان ، پرسشهاي اساسي بسياري را براي او مطرح مي كند . پرسشهايي مانند چرا به دنيا آمده ايم؟ چرا از دنيا مي رويم؟ پس از مرگ چه بر سر ما خواهد آمد؟
اگر انسان در پي پاسخ درست و منطقي به اين پرسشها نباشد و بخواهد فكر خود را تنها در راه رفاه و خوشگذراني به كار بندد ، اين پرسشها او را رها نخواهند كرد و كام او را تلخ مي كنند به گونه اي كه برخي مردم در اوج برخورداري و رفاه دست به خودكشي مي زنند . اين درباره رشد فكري انسان بود و اين كه انسان بايد بداند آفرينش او هدفي داشته و بايد خالق خود را بشناسد ، معاد و مال خود را دريابد و . . . در ديگر استعدادها نيز چنين است .
بنابراين ؛ انسان و جامعه انساني براي زندگي سعادتمند و همراه با آرامش ، راهي جز پيمودن راه رشد و تكامل ندارد . آن گاه كه انسان در اين راه قدم بگذارد ، مورد توجّه و عنايات خاصّ الهي قرار مي گيرد . امّا اگر چون گندمي باشد كه در مسير رشد قرار نگرفته ، به جاي رشد و شكوفايي مي گندد و به هرز مي رود . گندم با هدايت تكويني و انسان با هدايت تشريعي الهي و پذيرش اختيار به رشد و كمال مي رسد .